Kalkınmak mı Yok Olmak mı?

[ulaş58]

Dil bir ülkenin bağımsızlığının en büyük sembolüdür. Çünkü eğer bir millet kendine has bir dile sahipse millettir. Dil, öyle bir kavramdır ki; onsuz hiç bir şey düşünülemez. Mesela bir isteğimizi belirtmek istediğimizde dil olmadan ne istediğimizi kimseye anlatamayız.

Bu gün dünya dilinin İngilizce olduğunu kabullenmeliyiz. Ama bu kabullenme, Türkçe’yi unutup tamamen yabancı kelimeler kullanarak olmamalıdır. Hiç bir şekilde kendi benliğimizden ödün vermemeliyiz. Dilimizi yozlaşmaktan kurtarmalıyız. Kurtarmalıyız ki, ülkemiz gelişip kalkınabilsin.

Tarihe dönüp baktığımızda görüyoruz ki; hangi millet kendi benliğini unutmuşsa, o millet yok olmaya mecbur kalmıştır. Hangi millet dil ayrılıklarına düşmüşse o millette kargaşanın ardı arkası kesilmemiştir.

Günümüzde yabancı kelimenin insanı bilgili gösterdiğini zanneden bazı insanlar var. Mesela çoğu kanalda Türkçe’den çok İngilizce isimli programlar görüyoruz. Ya da bir konuşmacıyı dinlerken eğer yabancı kelimeleri çok kullanıyorsa "Bu adam çok bilgili . Konuşmasından belli" diyoruz ama asıl Türkçe ile konuşuyorsa "Daha ne dediği anlaşılmıyor, çıkmış konuşma yapıyor" gibi tuhaf yorumlar yapıyoruz. Ancak bir şeyi unutuyoruz: Biz Türk’üz ve farklı görünme arzusuna kapılarak kendimizi kaybetmemeliyiz.

Sadeleştirme denilen bir hadise var ki, o daha tuhaf. Bir kitaba başlarken bir de bakıyoruz ki "Sadeleştirilmiştir " yazıyor kitabın en ön sayfasında. Kitabı okurken görüyoruz ki sadeleştirilmemiş, yabancılaştırılmış. Öyle eserler var ki sadeleştirilmeden çok daha anlaşılır oluyor. Mesela bir şiir kafiyesiyle güzeldir. Ancak öyle sadeleştiriliyor ki ortada ne şiir kalıyor ne de kafiye.

Hayatımda şimdiye kadar Türkçe’yi katletmeden konuşan tek bir kimseyi görmedim. Buna bazı edebiyatçılar da dahil . Öyle ki; senelerini edebiyata veriyor fakat konuşurken yabancı kelimeler kullanıyor bazı ‘edebiyatçılarımız’. Ben bir insanın boş yere yani sırf bunu ben de okudum demek için okumasına bir mana veremiyorum. Çünkü bir insanın okuduğu kendine fayda sağlamıyorsa, her şekilde Türkçe’yi kötü konuşuyorsa o insanın yıllarını edebiyata harcaması sadece ziyandır.

Türkçe’nin en iyi kullanıldığı bir kaç yerden sadece biridir şiir. Şiir öyle bir sanattır ki, hem insanı başka diyarlara sürükler hem de Türkçe’yi hatasız bir şekilde kullanmayı öğretir. Çok şiir okuyan insanlara bir bakın. Kendilerini dinletmeyi başarırlar. Çünkü gerçekten çok güzel konuşurlar. Onları kendinden geçmiş bir vaziyette dinler insanlar. Ama Türkçe’yi hatalarla dolu bir hale getiren insanları dinlemek herkesi sıkar. Bir süre sonra insanlar oflayıp puflamaya veya

konuşanın yanlışlarını düzeltmeye başlarlar. Şimdi tercihi siz yapın. Dil aracılığıyla yok olmak mı, kalkınmak mı daha iyi?

[leblebi82]

ulaş58 Nickli Üyeden Al?nt?

Hayatımda şimdiye kadar Türkçe’yi katletmeden konuşan tek bir kimseyi görmedim. Buna bazı edebiyatçılar da dahil .

Abiciğim sana Yavuz Bülent Bakiler'i okumanı tavsiye ederim. O zaman bu iddiandan vazgeçersin bence.

[leblebi82]

Dil aracılığıyla yok olmak mı, kalkınmak mı daha iyi?

İlginç bir soru. Lakin yıllar önce Erkan Mumcu bir röportajına şöyle demişti ; "Baskın ekonomi kültürünü empoze eder". O nedenle hem kültürümüz ile kalkınacağız hem de yanlışlarımızı doğrusu ile düzelteceğiz.

[Arif Coşkun]

ulaş58 Nickli Üyeden Al?nt?

Dil bir ülkenin bağımsızlığının en büyük sembolüdür. Çünkü eğer bir millet kendine has bir dile sahipse millettir. Dil, öyle bir kavramdır ki; onsuz hiç bir şey düşünülemez. Mesela bir isteğimizi belirtmek istediğimizde dil olmadan ne istediğimizi kimseye anlatamayız.

Bu gün dünya dilinin İngilizce olduğunu kabullenmeliyiz. Ama bu kabullenme, Türkçe’yi unutup tamamen yabancı kelimeler kullanarak olmamalıdır. Hiç bir şekilde kendi benliğimizden ödün vermemeliyiz. Dilimizi yozlaşmaktan kurtarmalıyız. Kurtarmalıyız ki, ülkemiz gelişip kalkınabilsin.

Tarihe dönüp baktığımızda görüyoruz ki; hangi millet kendi benliğini unutmuşsa, o millet yok olmaya mecbur kalmıştır. Hangi millet dil ayrılıklarına düşmüşse o millette kargaşanın ardı arkası kesilmemiştir.

Günümüzde yabancı kelimenin insanı bilgili gösterdiğini zanneden bazı insanlar var. Mesela çoğu kanalda Türkçe’den çok İngilizce isimli programlar görüyoruz. Ya da bir konuşmacıyı dinlerken eğer yabancı kelimeleri çok kullanıyorsa "Bu adam çok bilgili . Konuşmasından belli" diyoruz ama asıl Türkçe ile konuşuyorsa "Daha ne dediği anlaşılmıyor, çıkmış konuşma yapıyor" gibi tuhaf yorumlar yapıyoruz. Ancak bir şeyi unutuyoruz: Biz Türk’üz ve farklı görünme arzusuna kapılarak kendimizi kaybetmemeliyiz.

Sadeleştirme denilen bir hadise var ki, o daha tuhaf. Bir kitaba başlarken bir de bakıyoruz ki "Sadeleştirilmiştir " yazıyor kitabın en ön sayfasında. Kitabı okurken görüyoruz ki sadeleştirilmemiş, yabancılaştırılmış. Öyle eserler var ki sadeleştirilmeden çok daha anlaşılır oluyor. Mesela bir şiir kafiyesiyle güzeldir. Ancak öyle sadeleştiriliyor ki ortada ne şiir kalıyor ne de kafiye.

Hayatımda şimdiye kadar Türkçe’yi katletmeden konuşan tek bir kimseyi görmedim. Buna bazı edebiyatçılar da dahil . Öyle ki; senelerini edebiyata veriyor fakat konuşurken yabancı kelimeler kullanıyor bazı ‘edebiyatçılarımız’. Ben bir insanın boş yere yani sırf bunu ben de okudum demek için okumasına bir mana veremiyorum. Çünkü bir insanın okuduğu kendine fayda sağlamıyorsa, her şekilde Türkçe’yi kötü konuşuyorsa o insanın yıllarını edebiyata harcaması sadece ziyandır.

Türkçe’nin en iyi kullanıldığı bir kaç yerden sadece biridir şiir. Şiir öyle bir sanattır ki, hem insanı başka diyarlara sürükler hem de Türkçe’yi hatasız bir şekilde kullanmayı öğretir. Çok şiir okuyan insanlara bir bakın. Kendilerini dinletmeyi başarırlar. Çünkü gerçekten çok güzel konuşurlar. Onları kendinden geçmiş bir vaziyette dinler insanlar. Ama Türkçe’yi hatalarla dolu bir hale getiren insanları dinlemek herkesi sıkar. Bir süre sonra insanlar oflayıp puflamaya veya

konuşanın yanlışlarını düzeltmeye başlarlar. Şimdi tercihi siz yapın. Dil aracılığıyla yok olmak mı, kalkınmak mı daha iyi?

Çok güzel ve yerinde bir konuya değinmişsiniz.Bugün dilini tüm dünyaya kabul ettirmiş ülkelere bir bakalım hem kültürel hem maddi açıdan gelişmiş ülkeler.Hem dilimizi hem ekonomimizi geliştirmemiz şart. Bugün öztürkçe konuşabiliyormuyuz acaba.? Biraz eskilere gidip tarihi bir film izlediğimizde bunu apaçık görebiliriz orada konuşulan öztürkçe kelimeler bize sanki yabancı bir kelimeymiş gibi gelir.Buda dilimizin yozlaştırıldığının bir kanıtıdır. Türk Dil Kurumu gibi bir kurumumuz olduğunu biliyorum.Bu kurumun öz türkçemize sahip çıkıp daha geliştirici programlar eğitimler yapmalı.