ANAM

[ayparcam]

TÜM ANNE VE ANNE ADAYLARINA…
.
Karşılık beklemeksizin sevmenin, bir ömür boyu süren şefkatin, can pahasına fedakarlığın ve aile kavramının anlam kazandığı kelimedir ‘’ Anne ‘’…

Sevgi, şefkat, fedakarlık ve aile; ‘’Anne ‘’ kelimesinde tam olarak karşılık bulur ve anlam kazanır…

Anne kavramının önemi; maalesef çoğu kez onlar kaybedildiğinde ortaya çıkar...
Annelere adanmış bu günü çok kişi eksik ve hüzünlü geçirirken, aslında dünyanın en hüzünlü insanları yine maalesef evlatlarını ebediyete uğurlamış annelerdir…

Çünkü dünyadaki hiçbir sevgi; bir annenin evladına olan sevgisi ile kıyaslanamaz…

Anne sevgisi ve Anne şefkatinden ilhamını almış bir dünya dileklerimle:
Her daim yüreğimizin en ulvi köşesinde varlığını hissettiğimiz, Başta yürekleri dağlanmış hüzünlü şehit anaları olmak üzere; tüm Annelerimiz ve Anne adaylarımızın bu onlara has, özel günlerini; en kalbi duygularımla kutluyorum…

Selam ve Dua ile….

Mehmet Doğanay / Avanoğlu Köyü / Kırşehir
.
NOT; Kitabımda yer alan, bu anneme duygularımı ele aldığım kendi şiirimi; canım annemin şahsında tüm annelere hediye ediyorum…
.
ANA

.
Güzel anam;
Dün gece…
Sabaha kadar uyumadım.
Uyuyamadım…
Sen geldin aklıma.
Çocukluğum…
Köydeki evimiz…
Sadece…
Ağladım.
Ağladım anne...
.

Yastığa damlayan yaşlar;
Tıpkı…
Akan damlarımız gibiydi.
Ne çok isterdim,
O an; yanımda olmanı.
.

Hatırlıyormusun anne,
Her yağmur yağdığında,
Damlarımız akardı,
Ve onlar aktıkça da,
Sen; Altına, kova koyardın.
.

Sahi…
Babam nerdeydi anne.
Ağlayınca,
Hep sen göz yaşlarımı silerdin.
Başımı okşardın…
Avuturdun beni,
Tatlı..tatlı…
.

Babam gene iş, aş peşindeydi,
Değilmi…
Canı sağ olsun.
Yoo… yoo..
Suçlamıyorum,
Sadece özlüyorum…
.

Hatırlıyorumda anne…
Ben üzülünce, sen ağlardın.
Ben ağlayınca da…
Sen hastalanırdın.
.

Ve en çokta neyi hatırlıyorum biliyon mu,
Beyaz tülbendini…
Nede çok yakışırdı sana.
Ne zaman beyaz tülbentli birini görsem,
Aklıma hep sen gelirsin.
Sen anne…
.

Utanmasam…
Elini öpüp, boynuna sarılacağım o an.
Ama…
Nerde bende o yürek…
Tıpkı sana sarılamadığım gibi,
Onada…
Onada sarılamıyor,
Sarılamıyordum be anne.
.

Zaman nasılda geçti anne,
Nasıl savrulduk böyle.
Ne oldu bizim hayallerimize,
Niye…
Köyümüz,
Evimiz…
Boş kaldı anne…
.

Bende körmüşüm be anne,
Ancak…;
Durulunca her şeyin farkına vardım.
Meğer…
Yıllar yılı,
Yalan dünyanın çarkında…
Fırıldak olup, dönmüşüm.
Dönmüşüm be anne…
.

Sakın beni yerme,
Yerme anne…
Bak ben ağlarken,
Aynı yastıkta yatan biri daha var.
Haberi varmı hiç…
.

Bende seni göremedim,
Göremedim be anne…
Utanıyorum…,
Utanıyor ve yüzüne bakamıyorum.
Hepimiz…
Hepimiz…Senin kadar, sana yetemedik anne.
.

Beni okula hazırlar, kardeşimi giydirir,
Diğerinin beşiğini sallar,
Ötekininde mamasını verirdin.
Yetmez…,
Birisinin de sancısını çekerdin…
.

Hamur yoğurunca, sana üzülür,
Ekmek kokusunu alınca, off...
Dayanamazdım...

Tezek basınca, senden utanır,
Kışın ısınınca…
Seni hiç hatırlamazdım.
.

Şimdi…
Romatizma ağrılarını düşündükçe,
Kahroluyorum anne.

Oysa…
Sana doktor olacaktım,
Bakacaktım, değilmi,
Ah… ah…
.

Çocuklardan sonra,
Sana birbaşka bağlandım anne...
Beni ne kadar sevdiğini…,
Şimdi daha iyi anladım.
.

Hani…
Bizden başka kimse yoktu,
Yoktu…,
Senin için ya…,
Benim içinde öyle.
Görüyorsun ya anne…,
Sana yine gelemiyorum.

Ama…
Ama.. Kimse görmüyorken,
Senin için hep ağlıyorum…
.

Çok…
Çok özledim anne.
Çocukluğumu…
Kerpiç damlarımızı…
Karayazgılı köyümü…

En çokta;
Yanımda…
Ama uzanamadığım seni.
Seni anne…
.

Karabalıklar içinde şimdi yapayalnızım.
Senin yanında, avazım çıktığınca ağlardım da,
Sesim çıkmazdı kerpiç damlardan.
Şimdi için için yanarımda,
Sesim…;
Beton yığınları arasında yankılanır,
Yankılanır durur be anne…
.

Ve kimse…
Kimse avutmaz beni,
Kimse silmez gözyaşlarımı.
Herkes kendini yaşar,
Tıpkı benim kendimi yaşadığım gibi...
.

Ne olur…
Ne olur, zaman bian geriye dönse,
Sana doya doya sarılabilsem.
Koklasam buram, buram seni…
Başımı okşasan…
Ve ben…,
Ben olduğumu kavrayabilsem.
.

Tükendim anne,
Tükendim artık…
Ve çok…
Çok üşüyorum.
Kimse…
Ne senin gibi seviyor,
Nede senin gibi sarıyor beni anne.
.

Sahi…
Güneşte, bir türlü gelmek bilmedi bu gece.
Gözpınarlarım bile kurudu da,
Velakin…
Hayalimde hala sen varsın.
Sen anne…
.

Çocuklukta bir türlü sarılamadım,
Çünkü…;
Aklım ermedi…

Gençlikte de sarılamadım,
Çünkü…;
Boş hayallerden yetişemedim.
.

Ve sonra, akıl kemale erdi,
Yine sarılamadım…
Sarılamadım be anne.

Koymadılar…
Ayıp dediler…
Kendilerince.

Şimdi istesem de, taş kesilmişim, taş…
Sarılamıyorum…
Sarılamıyorum be anne…

.

Mehmet Doğanay / KIRŞEHİR

[Salim58]

ANA

.
Güzel anam;
Dün gece…
Sabaha kadar uyumadım.
Uyuyamadım…
Sen geldin aklıma.
Çocukluğum…
Köydeki evimiz…
Sadece…
Ağladım.
Ağladım anne...
.

Yastığa damlayan yaşlar;
Tıpkı…
Akan damlarımız gibiydi.
Ne çok isterdim,
O an; yanımda ol


anam anam garip anam

sen yoksan yanımda kime dert yanam

bu güzel paylaşımın için sonsuz teşekkürler tüm annelerin ellerinden öpüyorum

[HaZaN]

Anne sevgisi ve Anne şefkatinden ilhamını almış bir dünya dileklerimle:
Her daim yüreğimizin en ulvi köşesinde varlığını hissettiğimiz, Başta yürekleri dağlanmış hüzünlü şehit anaları olmak üzere; tüm Annelerimiz ve Anne adaylarımızın bu onlara has, özel günlerini; en kalbi duygularımla kutluyorum…

"Cennet annelerin ayakları altındadır"

ALLAH(cc) razı olsun bu güzel paylaşım için ayparçam emeğine sağlık.

[~EmiN~58~]

Konuya uygun bir şiir benden gitsin

Ne zaman yanağıma yumuşacık bir öpücük kondurulsa,
Uykuda bile bedenim sıcak bir nefes hissetse,
Alnımdaki ateşi ölçmeye bir avuç değse,
Gözlerim açıldığında bir ela göz görse,
Sen gelirsin aklıma ellerin gelir anne….

Ninniler dinlesem ,masalcı teyzelerden
Radyodan televizyondan hatta İkbal Gürpınar'dan
Bir hayal görse gözlerim,yarı uykulu haliyle bile,
Canlanır beynimde şeklin şemalın,tatlı sözlerin
Ve kulaklarımdan silinmez hiç o ninnilerin,
Her ninni dinleyişimde sen gelirsin aklıma dillerin gelir anne…

Üşürdüm bazen geceleri, üstümü örterdi bir yumuşacık el
Bir başka dünyaya dalardım uykumda, cennetten güzel.
Bu cennet bahçesi için ödemedim hiç bir bedel,
Nice gecelerim böyle geçti, yıllarca evvel,
Hangi gece üşüsem sen gelirsin aklıma, nefesin gelir anne.

Toprağa baktıkça seni hatırlıyorum, seni görüyorum,
Adem'in sonra Havva'nın,topraktan geldiğini biliyorum,
Toprağa bir atıca bin verdiğini görüyorum,
Sen toprak gibisin, bir can aldın yaratandan dünyaya gelir iken,
Sen çok can verdin toprak gibi, hoşnutsuz senden,
Sen güller misalisin, güller verdin bedenden,
Ne zaman gül koklasam sen gelirsin aklıma,
Toprak gelir gül kokan tenin gelir aklıma ANNE…

Sular akar çağıl çağıl tabiatı güldürür
İçer insanlar kana kana,yüreklerin ateşini söndürür,
Hayat verir toprağa, dünyayı canlandırır,
Doğaya temizlik verir damarlara kan olur,
Akar gider, umman olur, leb-i derya az olur,
Şırıltısı ninni olur, müzik olur saz olur,
Su deyince sen gelirsin aklıma ne söylesem az olur,
Dizlerinde yatsam da senelerce,
Mevsimler hep bahar olur, yaz olur.
Ne zaman su içsem kana, kana leb-i deryadan,
Sen gelirsin aklıma, yüreğin gelir anne…..